Dingin Yaşam Gnothi Seauton | Kendini Bil
Platon‘un Devlet kitabında geçen ve Sokrates‘in dilinden aktarılan “Mağara Alegorisi” şu şekildedir:
Bir mağarada zincirlenmiş 3 mahkum vardır. Bu mahkumların gördükleri tek şey, duvardaki gölgelerdir.
Bu gölgeler, arkalarındaki ateş yardımıyla yansıtılan kuklalardır, onlar da dünyayı bunlardan ibaret sanırlar.
Gel zaman git zaman, içlerinden biri, zincirlerinden kurtulur. Hem kuklaları hem de ateşi fark eder.
Yüzeye doğru çıktıkça, gerçeklere daha da yaklaşır. Mağaranın dışına geldiğinde, gerçek dünya artık oradadır.
Artık aydınlanmıştır. Mağaraya dönerek, arkadaşlarını oradan kurtarmak ister.
Mağaradaki diğer iki mahkuma gördüklerini ve bütün gerçekleri bir bir anlatır.
Mahkumlar ona:
“Sen delirmişsin!”
derler ve inanmazlar. Hatta ona saldırırlar.
Mağaradan bir kere çıkmış insan, artık mağarada kalamaz ve yüzeye çıkar.
Ama diğer iki mahkum, ömür boyu o karanlıkta yaşar.
Cehalet, bu yüzden insanlığın en büyük düşmanıdır. Çünkü cahil bir insan, kendisini kandıranı değil, aydınlatanı hedef alır.
Mark Twain ‘in dediği gibi;
“İnsanları kandırmak, kandırılmış olduklarına inandırmaktan daha kolaydır.“
Ve Platon ‘un değimiyle;
“Karanlıktan korkan bir çocuğu kolaylıkla hoş görebiliriz. Yaşamdaki asıl trajedi, yetişkinlerin aydınlıktan korkmasıdır.”