Tolstoy’un Kısa Hikayesi: İnsana Ne Kadar Toprak Gerekir?
Pahom, bir köylüdür. Toprağı az, hayalleri büyüktür.
“Biraz daha toprağım olsa, kimseye muhtaç olmam.” der.
Ama her kazanç, daha büyük bir arzuyu doğurur.
Bir gün birinden reddedemeyeceği bir teklif alır:
“Sabah gün doğumundan gün batımına kadar yürüdüğün her yer senin olacak. Yeter ki başladığın yere güneş batmadan geri dön.“
Pahom kabul eder ve yola çıkar. Her seferinde “Biraz daha, biraz daha…” diyerek öyle çok yürür ki, sonunda takati kalmaz.
Güneşin batmakta olduğunu fark eder. Geriye döner ama daha çok yolu vardır. Nefes nefese koşar…koşar…
Tam başladığı yere dönmüştür ki, oracıkta yere yığılır. Ölmüştür.
Hizmetkarı bir kürek alır, üç arşınlık bir mezar kazar. Tüm o topraklardan geriye sadece bu kadarı kalır.
Pahom’u toprak değil, hırs öldürmüştür.
Yani hayat, sahip olduklarımız değil, kıymet bildiklerimizdir.