Eski bir öğrencisi, bir Zen ustasına zarif bir kristal bardak hediye eder.
Usta, her gün onunla çay içer, onu misafirlerine gösterip öğrencisinin nezaketini anlatır.
Ama her sabah kendine sessizce şunu da hatırlatır:
“Bu bardak zaten kırıldı.”
Bir gün, ziyaretçilerden biri kupayı yanlışlıkla düşürür. Kupa paramparça olur.
Etraftakiler şok içindedir. Ama usta sakindir:
“Şimdi başlayabiliriz.” der.
Usta, süpürgeyi eline alıp, kırılan parçaları temizlemeye koyulur.
Her şey geçicidir. Bunu çok iyi bilen usta, bardağını kaybetmeden, onunla çoktan vedalaşmıştır.